لادن طباطبایی ایرانی (زاده ۹ اردیبهشت ۱۳۴۹ در تهران) بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر ایران است

او برای درمان دخترش که مبتلا به بیماری اوتیسم است، مدتی در کشور ترکیه حضور داشت برای همیشه به آمریکا رفت

وی در توضیح مهاجرت خود نوشت :

سلام بر یاران مهربان در جریان مهاجرت من و سها ،سوالات زیادی برای تعدادی از دوستان پیش آمده و من به چند دلیل نمیدونم چکار کنم؛ حرف برای گفتن و تعریف کردن خیلی زیاده. دوستانی که از سال قبل در کنارم بودن، تا حدودی میدونن جریان چیه و یا آنقدر ارتباط قلبی دلنشینی با ماجراهای من و سها برقرار کردن که انگار در کنارم هستند. حرف زدن با اونها و پست گذاشتن براشون،  برای من مثل درددل کردن با یک دوست قدیمیه. برخی از دوستان از میانه راه به ما پیوستن. آنقدر محبت داشتن که پستهای قبلی رو تک به تک خوندن ( دمشون گرم واقعا) و در جریان ماوقع هستند

تعداد زیادی هم مرتب اضافه میشن، که من رو حیرتزده میکنند، چون من چند ساله فعالیت بازیگری ندارم، و خیلی از حجم فالورها حیرتزده و شرمنده ام. مطلب اینجاست که عده ای در جریان اتفاقات نیستن . حالا من هرچیزی بگم، ممکنه سوءتعبیر بشه. از طرفی وارد کشور جدیدی شدم که باید به شدت و به سرعت تلاش کنم تا زمان از دست رفته سها جبران بشه…پس مثل سابق وقت پاسخ دادن به کامنت ها و دایرکت ها رو ندارم. که همین جا عذرخواهی میکنم. امیخوام تعریف کنم…ولی کمک لازم دارم! اونایی که میدونن برای اونایی که نمیدونن اگر تعریف کنن، کار من سبک میشه خیلی!

جمعه بعد از ظهر ما رسیدیم به لس آنجلس. ..چرا آمریکا ؟ چرا لس آنجلس؟

بعد از سالها تحقیق فهمیدم بزرگترین مهد تحقیقات و آموزش اوتیسم در دنیا اینجاست. البته سوئد هم هست، ولی چون من با فکر کردن به سوئد هم از سرما فلج میشم! کلا بهش فکر هم نکردم

دَرخودماندِگی یا آتیسم یا اوتیسم (به انگلیسی: Autism) نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند و علّت اصلی آن ناشناخته‌است. این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز درخودماندگی ندارد.

این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. در بعضی موارد رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری نیز دیده می‌شود.

در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دل‌بستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود و ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیر معمول دیده شود. هستهٔ مرکزی اختلال در درخودماندگی، اختلال در ارتباط است.

سها صحبت نمی‌کند اما کارهایی انجام می‌دهد که حیرت‌آور است. دکترهای متعددی که ما از آنها مشاوره گرفتیم همه متفق‌القول به این نتیجه رسیدند که سها دلش نمی‌خواهد حرف بزند. مقاومت و بی‌نیازی بسیار بالایی دارد. وقتی گرسنه می‌شود گاز را روشن می‌کند و کره و تخم‌مرغ را بیرون می‌آورد و تابه را روی گاز می‌گذارد. من در این حالت مچش را می‌گیرم. همه کارهای شخصی‌اش را خودش انجام می‌دهد.

سها نقطه کاملا مخالف پسرم است و احساساتش را بیرون نمی‌ریزد. حتی دلتنگی و ناراحتی‌اش متفاوت است.اگر محبوب‌ترین اسباب‌بازی‌اش را از دستش بگیرید بی‌تفاوت از کنار شما رد می‌شود و ساعتی بعد بی‌سر و صدا از زمانی که حواس شما نباشد اسباب‌بازی‌اش را برمی‌دارد و جایی پنهان می‌کند که هرگز نتوانید آن را پیدا کنید. آنقدر با برنامه‌ریزی رفتار می‌کند که من را می‌ترساند.

حرف نزدنش هم از زمانی تشدید شد که احساس کرد توجه همه را جلب می‌کند پس بیشتر مقاومت کرد. فهمید که مرکز توجه است و با حرف نزدن می‌تواند آوانس بگیرد و این رفتار به عادت تبدیل شد. حالا دیگر ترک این عادت سخت است ولی امکان‌پذیر. من در کل در مورد بچه‌هایم و عزیزانم عادت دارم آنها را همان‌طور که هستند می‌پذیرم و ارتباط را به امید اینکه طرف مقابل تغییر می‌کند ادامه نمی‌ دهم.